“Libië een staat in chaos” is de titel van een Clingendael artikel van 15 december j.l. Daar is inderdaad geen woord van gelogen. Alleen is dit de analyse van Clingendael over Libië? Is dit onder andere ook de informatie waar naar Buitenlandse Zaken kijkt, media of anderen? De analyse, maar zeer zeker de toon van het artikel laat opnieuw een voorbeeld zien wat één van de oorzaken is dat het buitenlands beleid, ontwikkelingssamenwerking, hulpverlening, wie dan ook, NIET aansluit op de vraag en behoefte van een land wat in zo’n chaos verkeerd.
De toon van het artikel, maar ook de diverse onjuistheden in het artikel geven aan hoe wij vanuit het westen met een gekleurde bril naar de situatie in het Midden Oosten en Noord Afrika kijken. Hoe wij deze beoordelen. Libië glijdt inderdaad steeds verder af naar een nog moeilijker en chaotischer situatie. Het bijzondere in deze artikel, maar ook in vele andere berichten, men neemt nooit de Libische cultuur en geschiedenis mee. Allen, analyses vanuit onze aannames. Natuurlijk zijn er linken naar werkelijke incidenten, maar de basis….
Alleen als we nu naar Libië kijken, tja … als je iets maar vaak genoeg roept wordt het vanzelf werkelijkheid.
Nu drie jaar na de val van Gadaffi (hij was tenslotte eerst ondergedoken, voordat hij werd omgebracht) is de situatie geheel anders. Hadden we maar, hadden we maar … Eerder heeft Obama al aangegeven een fout te hebben gemaakt door Libië na de val, los te laten. Min of meer dezelfde woorden heeft ook Koenders deze week uitgesproken. We hebben dus geleerd, maar is nu al duidelijk wat we hebben geleerd??
Hoewel Libië een Islamitisch land is en zij natuurlijk net als wij, als Christelijk land dit terug willen blijven zien in diverse onderdelen van de samenleving, speelde geloof een niet veel grotere rol in het land dan bij ons. Niet voor niets laten de zowel nationale als lokale verkiezingen in Libië keer op keer zien dat men een seculiere Staat wil hebben. Dat er tussentijds verschuivingen plaatsvinden, mede vanwege onvoldoende of geen politieke ervaringen, angsten en aannames in het land, absoluut. Mooi voorbeeld van de in de Clingendael genoemde artikel is een toespraak door leden van het GNC, de “Islamitische groep” (wat bij velen toch grote fundamentalistische schrikbeelden oplevert) (Tripoli) op 16 december. Een toespraak waarbij zij ieder een Gelukkig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar hebben toegewenst. Moment, locatie en ook in het Arabisch kwam het er niet geheel gelukkig uit, maar men gaf wederom aan buiten henzelf te kijken. Met een positieve benadering naar anderen.
De toon in het Clingendael artikel met woorden als “gewipt”, “televisiebeelden toonden bebaarde strijders die op vliegtuigen stonden”, “grootste steden van het land in slagvelden waren veranderd”, “oud-generaal Haftar wat zich presenteert als een Libische Sisi, etc” laat zien hoe hierbij “experts”, “analisten” in het westen de situatie in Libië bekijken. Omschrijving is moeilijk weer te geven. Niet serieus?? Eigen kleur?? Angst? Dat het niet aansluit bij de werkelijkheid is in elk geval zeker. 
Deze foto is van de heren die op de vliegtuigen stonden. Dat ze niet goed bezig waren, is zeker, maar waarom in de beschrijving bij een ik dacht gerenommeerd instituut zo’n suggestieve verwoording?
Door met z’n allen elke situatie in een Moslimland vanuit het geloof te bekijken of vanuit gevaar te bekijken en niet gewoon vanuit de menselijke kant. Niet de historie mee te nemen, stimuleren we de negatieve gevoelens. Of het nu gaat over het vergroten van wantrouwen, van depressies, etc. Naast dat het vaak niet waar is, helpt het zeker niet. Nogmaals, als wij maar vaak blijven roepen dat Moslim niet te vertrouwen zijn, barbaren zijn, etc gaan ze vanzelf ons geloven.
Wat betreft de “experts”, maar ook media ik sta open voor een dialoog over jullie analyses, jullie ook?
20 december 2014
Power of Diversity 