Blijven vertrouwen en omgaan met de uitdaging

Eerlijkheid, rechtvaardigheid, meer en meer wordt het zichtbaar dat dit in de wereld niet eerlijk is geregeld. Het pijnlijke op dit moment is dat het verschil niet alleen meer en meer zichtbaar wordt vanuit de vergroting van het bewustzijn, maar de verdediging van degene die hun opper positie proberen vast te houden ten koste van …..

Vanaf mijn kindstijd was onrecht een zaak waar ik moeilijk mee om kon gaan. Alleen wie ben ik, en er gebeurd zoveel. Het lukte mij toen beter dan nu om het onrecht los te laten. In de loop der jaren, de jaren dat mijn bewustzijn vergroot is, wordt het los laten een steeds grotere uitdaging. Nu alweer jaren ben ik verbonden met Libie. Jaren dat ik enorm veel geleerd heb. Hoewel ik leren fantastisch vind, ik nog heel veel meer wil leren, heb ik ook geleerd dat niet alles dat ik leer leuk is.

Met zijn allen staan we voor enorme uitdagingen. Wereldmachten die gaan verschuiven. Wat voor effect zal dat hebben voor de huidige sterkere machten? Loslaten wordt door vele ervaren als pijn. Loslaten van macht is dan wel een heel groot pijn punt voor vele. Niet alleen voor landen, maar ook voor internationale organisaties die hun systemen gekoppeld hebben via de lijnen van de huidige grootmachten. Dat in combinatie dat politiek, diplomatieke werkzaamheden onder druk staan. Daar waar de samenleving meer en sneller op de hoogte (denkt) te zijn van wat er gebeurd. Hoe daar mee om te gaan. Daar waar vele in de samenleving veel meer in het nu leven en geen zicht of vertrouwen hebben in een proces, in de toekomst. Terwijl juist diplomatiek handelen nodig is. Politiek besturen is. Het sturen naar de toekomst. Alleen ook veel politici meer en meer naar het nu kijken. Politiek bedrijven in het nu en niet werken naar het proces, durven te vertrouwen. Niet werken naar ‘one issue’ zaken, maar de lef op pakken het grotere plaatje te bekijken. Abstract denken en werken, met kunde deze te vertalen naar praktisch handelen.

Onrecht, dat overal terug te vinden. In Nederland staat de overheid enorm onder druk. Of het nu gaat om de corruptie rondom ‘datagrond’, Groninger-gas, racisme en discriminatie rondom de vele overheid zaken, zoals belasting, toeslagen. De problemen rondom Jeugdzorg, waardoor het familierecht laat zien dat de bewijsvoering vanuit ouders niet serieus genomen wordt (hoe kan de overheid geen gelijk hebben), minder, maar zwaardere criminaliteit en groei aan bedreigingen. Dan wel het onrecht waaruit blijkt dat het internationaal humanitair oorlogsrecht geen meerwaarde kent. Internationale afspraken genegeerd kunnen worden. Veto’s rechtvaardigheid, gelijkwaardigheid en eerlijkheid in de weg staat. Een kogel, een snelle dood wel aandacht krijgt, maar het langzame afknijpen van iemands leven er niet toe doet. De lijst is lang.

In de laatste jaren heb ik het onrecht in de wereld gezien, leren kennen vanuit Libisch perspectief. Door de kennis te hebben wat er in het land gebeurd. Wie zijn de Libiers? Waarom gebeurd er wat er gebeurd. Dan reacties vanuit elders. Reacties vanuit de EU, Nederland of andere individuele lidstaten, zoals Frankrijk en Italie. De VS, Arabische landen, zoals VAE. Rusland, maar ook de kennismaking met de Verenigde Naties en de Veiligheidsraad. Niet een kennismaking van binnenuit, maar zoals vele van buiten door het lezen van rapporten, reacties, interviews. Kennismaking door tijd en verbindingen van momenten. Kennismaking hoe vele vastzitten in bepaalde denkhoeken. Sommige onbewust, teveel vanuit aannames en beperkt leervermogen door niet te durven te vertrouwen. Andere bewust, doordat eigen belang hoger geplaatst is dan de mens. Het negeren van ongelijke posities.

Nu deze dagen laait de frustratie met betreffende onrecht weer enorm op. Overal op de wereld gebeurd er veel waar onrecht gebeurd. Ook in Libie. Nergens verloopt alles perfect. Mijn grootste uitdaging gaat dan ook om het onrecht vanuit het moment dat ik zie dat men bewust het internationaal recht negeert, maar wel ondertussen andere beschuldigd van onrecht. Onrecht vanuit hypocrisie. Eigen belang boven het recht, rechtvaardigheid heeft gezet. Dit ten koste van … letterlijk levens. Mensenlevens. Onrecht wat je nu ziet vanuit het Israel en Palestine conflict. Hoe grotere machten ten koste van alles macht proberen vast te houden. Communicatie zover inzetten om toch gelijk vast te houden, dan wel te krijgen. Communicatie waarbij het mensenlijk leven en rechtvaardigheid genegeerd wordt. Hoewel ik bemerk dat ook bij anderen het bewustzijn aan het groeien is, zie ik daarbij ook de krampachtige reacties van politicies. Het vasthouden van … vasthouden van macht? Vanuit een snelle oordeel. Vanuit een fragment. Vanuit een kokervisie komt er een ander oordeel uit dan, dan wanneer je durft te leren te begrijpen. De uitdaging van leren is alleen dan ook het leren van loslaten. De lef dat daarbij nodig is. Loslaten om ruimte te creeeren voor nieuwe kennis. Soms een bevestiging op wat je weet, maar soms ook het tegendeel. Een tegendeel dat leren dat wat je dacht te weten niet het juiste, het volledige was. En wat dan?

Leren, nieuwsgierig blijven is voor mij mijn energie bron. Leren zal ik blijven doen. Ook als niet alles leuk is dat ik leer. De uitdaging is vervolgens de pijn, de frustratie weer los te laten. Te blijven geloven in het goede. Te willen gaan voor het goede. Voor eerlijkheid, rechtvaardigheid. Het fijne is dat naast mijn nieuwe kennis waar onrecht en hypocrisie aardig aanwezig is, ik ook zie dat ook anderen door een pijnproces gaan. Anderen waar ook het bewustzijn proces aan het groeien is. Mijn vertrouwen dat het geheel wel een kans heeft om eerlijk te worden is dan ook groot. Pijnlijke is alleen dat dit niet nu gebeurd. Niet alleen niet nu, maar mogelijk niet eens tijdens mijn leven. Hierdoor de kennis  te hebben dat helaas nog vele andere veel ellende en pijn zullen moeten doorlopen. Ongelooflijk moeilijk en pijnlijk, omdat ik weet dat het anders kan. Als we maar durfden te vertrouwen. Niet alleen in de ik, maar juist in de ander. In elkaar. Durven te werken naar de waarden waar we in willen geloven: Humanity

mei 2021

Leave a comment