Arabieren, Libiërs zijn allemaal terroristen. Absoluut … absoluut niet waar. Nu wonen er in Libië ook andere groepen dan Arabieren, zoals Amazigh (meer mensen kent hen als Berber) en zwarte Afrikanen. Allen terug te vinden door het gehele land binnen diverse stammen. Terroristen zijn het in elk geval zeer zeker niet. Sterker nog, ik heb nog nooit zulke aardige en oprechte mensen ontmoet dan Libiërs.
Jazeker zijn er ontzettend veel wapens in Libië en de onrust neemt toe. Alleen laten we eerlijk zijn, als men zo gevaarlijk zou zijn als Libiër dan zouden er ondertussen geen Libiër of ander aanwezige in het land meer in leven zijn. Helaas heeft de politie en het leger nog niet de kracht om tegen alle wapens in te gaan. Ondertussen is al veel munitie vernietigd, maar is er nog veel in de handel, maar nog belangrijker, bijna elk huishouden heeft wel 1 of meerdere wapens in huis. Hierbij valt te denken aan kleine pistolen, maar in meeste gevallen een AK 47. Daarbij kan je ook in enkele huizen bommen, granaten of andere zware munitie vinden.
Even voor de duidelijkheid, ik ben niet zo’n gek dat zegt het Libië het paradijs is en alleen maar super prachtig. Zeker niet, maar whow ergens is het het ook wel weer. Er gebeurd veel in het land, net weer een bericht gelezen. Iemand werd gisteren aangehouden en daarna in elkaar gemept door een aanwezige controle post. Aanleiding? Aan de andere kant van de weg was een ongeluk gebeurd met zwaar gewonden. Degene dat aangehouden werd was op dat moment met iemand aan het bellen, waarbij een grap werd gemaakt en hij moest lachen. Degene die de controle uitoefende zag de lach en associeerde deze met het ongeluk. Werd boos en … Gelukkig kwam de supervisor er snel bij en heeft de boel snel beëindigd en heeft zich verontschuldigd. Degene die de aanhouding deed had het niet mogen doen, maar was dronken en tja dan doen mensen soms dingen die ze niet willen doen.
Bovenstaande geeft eigenlijk gelijk ook een beetje weer waarom het land nog zo instabiel is. Daarbij gaat het niet over de wapens, gaat het niet over “slechte” mensen. Het gaat over een land met nog geen 6 miljoen inwoners. 5.8 miljoen min of meer beschadigde mensen. Ofwel van voor de revolutie en/of beschadigd door de revolutie en/of beschadigd door de huidige periode.
Moeten dan alle wapens nu direct ingeleverd worden om daarmee het land terug te brengen in een veilig land. Nee, absoluut niet. Het verminderen van de wapens hoeft, moet geen prioriteit zijn en/of worden. Moet je niets doen? Nee zeker niet, daar waar men het wil inleveren, stimuleren, absoluut. Alleen het hebben van een wapen geeft voor menigeen ook een veilig gevoel. Het geeft een zekerheid, maar nog belangrijker het voelt als een vertrouwen naar de toekomst. Bij alles wat er kan gebeuren in het land, met hen, met hun dierbare. Eén ding is zeker. Terug naar een tijdperk van dictatuur zal zeker niet gebeuren. Eens en nooit weer is het algemeen en gedeeld gevoel in Libië. Bij regelmaat is dan ook de vraag waarom het 42 jaar heeft geduurd voordat ze ingrepen. Wat betreft dictatuur, hierbij valt te denken dat men niet terug wil naar een dictatuur van één persoon, maar ook niet van één groep, één religie of wat dan ook dat te koppelen is naar één lijn. Vrijheid, gelijkheid staat voorop in een veilig en liberale omgeving. Als ik ergens zeker van ben, is dat het wel. Zal het terug te herkennen zijn in een kopie van ons Westers leven. Zeer zeker niet. Het is tenslotte een ander land, andere omgeving, andere invloeden. Toch zal er dus ook veel herkenning kunnen zijn. Als we durven te zien en te luisteren althans.
Ondertussen wordt er internationaal gesproken en gekeken en nog eens gesproken en gekeken of en hoe men Libië kan bijstaan in kader van de toenemende onrusten. Logische onrusten als je kijkt naar de fase van het land, maar inderdaad het neemt toe. Mijn mening …. Geen militaire interventie alsjeblieft. De mensen moeten in het land gesteund en geschoold worden, begeleid worden. Niet zoals wij denken dat het moet, maar door te luisteren naar henzelf. Te kijken wat er gebeurd en daar op in spelen. Wel Libië steunen bij hun vraag voor politie en legerondersteuning, maar zij aan zij met kennis en expertise. Anti-geweld campagnes door laten lopen, maar nog belangrijker mensen op een positieve manier bewust maken van hun kracht en hun tegenstrijdig gedrag hierop. Met aandacht en focus op wantrouwen en mentale zorg.
Wat de overtollige en overvloedige wapens in het land. Als de tijd daar is, de mensen vertrouwen hebben in hun toekomst. In hun politiek bestel, in de politie, in het leger, dan durf ik de garantie te geven dan zullen zij geheel en vrijwillig hun wapens van zolder halen, uit de kasten halen, uit de kelder en al waar men ze nu veilig heeft opgeborgen en deze overdragen aan de overheid. Overigens alleen als ze het vertrouwen hebben dat deze wapens ook allen vernietigd zullen worden.
Geweld, een wapen is namelijk iets waar een Libiër totaal niet in gelooft.
April 2014
Power of Diversity 