Toenemende agressie in de Nederlandse samenleving? Toenemend geweld? Niet vanuit criminalisering, maar gewone burgers, jong en oud met minder tolerantie, minder acceptatie van een andermans mening, geloof en mogelijk meer. Je komt het overal tegen, met daarbij excessen tot helaas in enkele keren dood tot gevolg. Het gebeurt binnen de sport, binnen het onderwijs, maar ook de dienst- en hulpverlening heeft er dagelijks mee te maken. Het gebeurt zelfs bij zaken die bedoeld zijn als feest. Zoals Project X in Haren of het Dancefeest in Hoek van Holland.
Na een exces spreekt iedereen erover. Niet over een patroon, maar over het gebeurde. Men betreurt het, spreekt zich uit tegen geweld te zijn, maar er zijn ook mensen die vertellen erbij te zijn geweest. Uit eerste hand hoor je hoeveel geweld er is gebruikt, hoe zich iets heeft ontwikkeld. Helaas hoor je vervolgens ook dat zij niets hebben gedaan. Geen bijstand hebben verleend aan het/de slachtoffer(s), soms zelfs wordt er verteld dat zij mee hebben geholpen de agressie op te bouwen. Burgers die zich massaal tegen politie keren, omdat zij aanwezig zijn. Hoe vaak wordt er niet gemeld bij een demonstratie dat de politie niet zichtbaar aanwezig mag zijn. Ondertussen is er vervolgens wel een dilemma, want als we geen politie zien is het ook niet goed. Mensen die in elkaar geslagen worden, men kijkt er naar, maar belt geen politie. Grijpt niet in. Gezondheidszorgers die een agressiecursus moeten volgen, om om te gaan met geweld vanuit de patiënt, maar meestal de familie ervan. Conducteurs, die met wapens moeten lopen om klanten te kunnen controleren op hun vervoersbewijs. Detectiepoorten binnen het onderwijs. Allemaal goede zaken, maar tegelijk. NEE, heel erg slecht. Dit is leren omgaan met een probleem. Niet een probleem oplossen. Overigens een verpleegkundige kan het ook niet oplossen, de conducteur kan het ook niet oplossen. Alleen wij samen, als burger, mogelijk met ondersteuning vanuit de overheid, NGO’s of wat/wie dan ook, maar wij als burgers moeten zorgen voor de verandering. Daarbij heb ik het niet over het product “tolerantie”. Tolerantie is geen product, het is een waarde, een gevoel, respect.
Zie je iets? Is er iets aan het ontstaan.
Direct ingrijpen, niet afwachten, slachtoffer helpen.
Ben je alleen, bel de politie. Zijn er meer, samen ingrijpen (en bel ook de politie).
Ben je dan een bemoeial? Dacht het niet, je helpt een kwetsbare, dat is wat je doet.
Wat nu gaande is in Nederland is dat zo op te lossen? Is daar een snelle campagne voor nodig? Nee, daarvoor is deze ontwikkeling al te lang gaande. Projecten en campagnes zijn nodig om ieder bewust te maken van zijn/haar eigen houding hierin, maar programma’s om het gedrag te veranderen zullen meer effect hebben. Vele zaken, gesprekken, acties, scholing, etc zijn er nodig om dit patroon te veranderen. Alleen het allerbelangrijkste is:
Het gaat om de Nederlander, de burgers in Nederland. Zij/Wij/Ik moet(en) het doen!! Gezamenlijk vanuit de ik, kunnen we de agressie, de verminderde tolerantie, verminderd respect voor een ander, voor een andere mening, andermans geloof, stoppen. Niet mijn buurman, maar ik. Niet de juf, niet de minister, niet de burgemeester, maar IK.
Voor 1 keer mag je echt en helemaal alleen aan jezelf denken.
June 2013
Power of Diversity 